Michał Barczak
Michał Barczak
Rocznik 90.
Mało zdolny ale punktualny.
Już od początku zapowiadał się dobrze. Przez sąsiadów lubiany, pracodawców doceniany.
Zawsze marzył o karierze serialowego wycirusa, a tu tylko Hamlet i Hamlet.
Dziś pracuje już w dwunastym teatrze i zastanawia się, co poszło nie tak.
Skończył PWSFTViT w Łodzi oraz Szkołę Baletową w Poznaniu, więc skutecznie radzi sobie z mobbingiem.
W 2013 roku otrzymał Stypendium Ministra Edukacji Narodowej za wybitne
osiągnięcia artystyczne ale za rządów innej koalicji, więc nie wiadomo czy się liczy.
Obecnie pracuję w Warszawie:
*Teatr Klasyki Polskiej
*Teatr 6 piętro
*Teatr Imka
*Teatr Scena Współczesna oraz,
*Teatr Stu w Krakowie.
Współpracowałem również z:
Teatrem Polskim w Warszawie, Och Teatrem, Teatrem Narodowym, Teatrem Wielkim w Łodzi, Sceną In Vitro w Lublinie, Teatrem Witkacego w Zakopanem.
W 2022 Wyreżyserowałem swój pierwszy spektakl: „Róża w Krainie Łobuzów”, w Teatrze Imka w Warszawie.
Jestem prezenterem i celebrantem humanistycznym.
Uczę technik aktorskich w VXXXLO im. Batalionu „Zośka” w Warszawie.
Agencja Obsada
- michal.barczak.jr@gmail.com
- Agencja Obsada
Zdjęcia
Wizytówka
2023.
Prasa
O duszę fabrykanta walczą cnota i występek, uosobione w postaciach Zofii (Małgorzata Walewska, w świetnej formie) i Przybysza. Tego ostatniego zagrał znów Michał Barczak, jeszcze udatniej niż w trakcie prapremiery. To zdecydowanie najlepsza kreacja w „Człowieku z Manufaktury”, choć mówiona (i genialnie interpretowana ruchowo).”
Izabella Adamczewska
Wyraziste role stworzyli Stanisław Kierner i Małgorzata Walewska, ale na pierwszy plan wysunęła się rola mówiona – znakomicie kreowany przez Michała Barczaka Ignacy Przybysz, wcielone zło, którego prototypem bez wątpienia był demiurg Wierchowieński z Wajdowskiej teatralnej adaptacji „Biesów” Fiodora Dostojewskiego (1971).
Anna S. Dębowska,
Gazeta Wyborcza
(…) Janusz Wiśniewski w swojej wizji Gogolowskiego „Nosa” (OCH-Teatr, Warszawa) wziął z niego tylko sylwetkę, amanckie spojrzenie, sprężysty krok. Andrzej Dziuk swoim z kolei zwyczajem dał z miejsca nowemu członkowi zakopiańskiego zespołu zadanie wyrzucające go z szufladki, która mu groziła: psychologiczną, ekspresyjną i nader „gadaną” rolę rozkochanego w złej kobiecie młodziutkiego malarza z „Wierzycieli” Strindberga („Trans-fuzja”, Teatr im. Witkiewicza). Próba została zaliczona i teraz tylko trzeba śledzić, jak ta niezwykle rozpoczęta kariera się potoczy.”
XXIV Spis aktorów Teatralnych Jacek Sieradzki